Dalamhati

Halaw sa 'Sorrow' ni Edna St. Vincent Millay

Tumatahip sa aking dibdib
ang sakit na walang patid
sa pagtangis. Ang mga tao
ay alumpihit at napapahiyaw
sa sakit, -- Sa pagdating

ng bukang-liwayway
sila’y matatagpuang walang
ingay ni galaw; hindi man lang
nadagdagan o ni nabawasan,
wala ring nasawata

ni nag-umpisa. Ang mga tao
ay gumagayak at sa bayan
ay nagpupunta; ako’y nakaupo
sa aking silya. Lahat ng alaala
ay mabagal at lanta: Tumayo

man o umupong muli
ay walang halaga, o kaya’y
anong gagamiting bestida
o panaping isusuot sa paa.

(Orihinal na Teksto)
Sorrow
Edna St. Vincent Millay


Sorrow like a ceaseless rain
Beats upon my heart.
People twist and scream in pain,—
Dawn will find them still again;
This has neither wax nor wane,
Neither stop nor start.

People dress and go to town;
I sit in my chair.
All my thoughts are slow and brown:
Standing up or sitting down
Little matters, or what gown
Or what shoes I wear.