Ako, na Ipinanganak na Babae at Nangangamba
(halaw sa I, Being Born a Woman and Distressed
ni Edna St. Vincent Millay)
Ako, na ipinanganak na babae at nangangamba
sa pangangailangan ng aking kauri at aming sapantaha,
ay nahikayat ng iyong kalapitan para makaunawa
sa karik’tan ng iyong pagkatao, at damhin ang pihong ligaya
habang nakapatong ang bigat mo sa akin katawan:
Napakarupok ng hininga ng buhay, nilaan
upang linawin ang tibok at guluhin ang isipan,
at iwan mo ulit akong kulang, sarili ay hindi kamtan.
Wag mong isipin, gayunman, ang abang kataksilan
ng aking mapusok na dugo laban sa aking tulirong isipan,
iisipin kita nang may pagmamahal, o kaya’y rekaduhan
ang aking pangungutya ng awa, -- hayaan
mong linawin ko ito sa katwirang:
Tanto kong ito ay kahibangan at alanganing dahilan
ng ating pag-uusap sa muli nating pag-uulayaw.
Orihinal na Teksto:
I, being born a woman and distressed
By all the needs and notions of my kind,
Am urged by your propinquity to find
Your person fair, and feel a certain zest
To bear your body's weight upon my breast:
So subtly is the fume of life, designed
To clarify the pulse and cloud the mind,
And leave me once again undone, possessed.
Think not for this, however, the poor treason
Of my stout blood against my staggering brain,
I shall remember you with love, or season
My scorn with pity, -- let me make it plain:
I find this frenzy insufficient reason
For conversation when we meet again.
Ako, na ipinanganak na babae at nangangamba
sa pangangailangan ng aking kauri at aming sapantaha,
ay nahikayat ng iyong kalapitan para makaunawa
sa karik’tan ng iyong pagkatao, at damhin ang pihong ligaya
habang nakapatong ang bigat mo sa akin katawan:
Napakarupok ng hininga ng buhay, nilaan
upang linawin ang tibok at guluhin ang isipan,
at iwan mo ulit akong kulang, sarili ay hindi kamtan.
Wag mong isipin, gayunman, ang abang kataksilan
ng aking mapusok na dugo laban sa aking tulirong isipan,
iisipin kita nang may pagmamahal, o kaya’y rekaduhan
ang aking pangungutya ng awa, -- hayaan
mong linawin ko ito sa katwirang:
Tanto kong ito ay kahibangan at alanganing dahilan
ng ating pag-uusap sa muli nating pag-uulayaw.
Orihinal na Teksto:
I, being born a woman and distressed
By all the needs and notions of my kind,
Am urged by your propinquity to find
Your person fair, and feel a certain zest
To bear your body's weight upon my breast:
So subtly is the fume of life, designed
To clarify the pulse and cloud the mind,
And leave me once again undone, possessed.
Think not for this, however, the poor treason
Of my stout blood against my staggering brain,
I shall remember you with love, or season
My scorn with pity, -- let me make it plain:
I find this frenzy insufficient reason
For conversation when we meet again.