Katitikan sa Isang Pulong

Petsa: Ika-dalawa ng Abril, taong 2009

Mga Dumalo:

Mr. Y

Mrs. Y

R. S.

Pinag-usapan:

Makailang ulit umikot ang mga kamay ng relo

unti-unting naubos ang pizzang hinati sa walo

sa bawat pagkabawas, nagbahagi ang kasamang ginoo

isang ideolohiya mula simula hanggang dulo.

Unang Hiwa:

Nagsimula sa lipunang primitibo

O, kay tahimik na mundo!

Simple lamang ang pagtatalo

sa pagitan ng kalikasan at ng tao.

Ikalawang Hiwa:

Hindi naiwasan ang panloloko

ng mga taong sadyang pinanganak na tuso

nang-api sa walang kalaban-labang tao

nagkaroon tuloy ng alipin at ng amo.

Ikatlong Hiwa:

Hindi pa rin natapos ang pananamantala

ang pang-aapi ay lalong pang ngang lumala

mga magsasaka ay patuloy sa pagbabata

lakas paggawa, sinangla sa panginoong maylupa.

Ika-apat na Hiwa:

Sa ika-apat na yugto, pang-aapi’y di pa rin naglaho

mga tusong kapitalista, patuloy pa ring namuno

ang paboritong kutlo ng mapang-abusong tuso:

‘’Paikutin ang kanilang ulo nang manatili sa pwesto.’’

Ikalimang Hiwa:

Katotohanan ay biglang sumambulat

mga manggagawa ay biglang naging mulat

“Magkapit-kamay, humawak ng armas

upang matigil na ang kaapihang dinaranas.”

Ika-anim na Hiwa:

Mararating pa ba ang lipunang komunista?

Walang manggagawa, walang kapitalista

walang sinasamantala, walang nananamantala

may pagkapantay-pantay sa buong planeta.

Dalawang hiwa pa ng pizza

ang naiwan sa gitna ng mesa

wala nang naglakas loob pang kumuha

dahil bawat isa ay punong-puno na.

Punong-puno ng kaalaman

kaalaman tungkol sa kaapihan

kaapihan ng maliliit na mamamayan

mamamayang babangon para sa kinabukasan!